poniedziałek, 2 stycznia 2012



"Kiedy modlisz się - mówisz do Boga. Kiedy Bóg mówi do ciebie - cierpisz na   schizofrenie." - prof. T. Szasz

Schizofrenia - największe wyzwanie psychiatrii.

Schizofrenia jest to zaburzenie psychotyczne, które charakteryzuje się zniekształceniem odbioru rzeczywistości oraz zaburzeniem w funkcjonowaniu.

Częstość występowania schizofrenii:
  • ryzyko zachorowania w ciągu życia na tą chorobę wynosi 1%
  • w takim samym stopniu dotyka kobiet i mężczyzn
Różnice płciowe dotyczą wieku, w jakim choroba się rozpoczyna:
  • u mężczyzn początek schizofrenii zaczyna się wcześniej, tj. pomiędzy 15 – 25 rokiem życia, niż u kobiet, u których choroba ta pojawia się w wieku 25 – 35 lat.
  • różnice w występowaniu schizofrenii dotyczą także statutu społeczno – ekonomicznego:
  • w warstwach uboższych społeczeństwa jest największy odsetek schizofreników (jest to najprawdopodobniej spowodowane samą chorobą, tzn. to choroba powoduje, że osoba zmienia na niższy swój status ekonomiczny: na skutek schizofrenii wiele osób traci pracę, relację z innymi ludźmi, z najbliższymi)

W rozwoju choroby ważny jest jej początek: im wcześniej osoba zachoruje, im wcześniej pojawią się charakterystyczne dla niej objawy, tym gorzej.

Schizofrenia dziecięca: dotyczy ok. 0,5 – 1 % dzieci
Schizofrenia późna: dotyczy ok. 10 % osób po 40. roku życia

Przyczyny schizofrenii:
Zachorowanie na schizofrenię może być spowodowane:

Czynnikami biologicznymi:
a)uwarunkowania genetyczne
b)urazy przed– i okołoporodowe (schizofrenia w znacznej części występuje u osób, których matki w drugim trymestrze ciąży przechodziły infekcje wirusowe)
c)nadmierna ilość dopaminy, czyli neuroprzekaźnika w ośrodkowym układzie nerwowym

Czynnikami rodzinnymi:
a)często osoby chore wychowywały się w rodzinach, w których występowały nieprawidłowe sposoby komunikowania się: bardzo silnie naładowane emocjonalnie i krytykujące, natarczywe i ingerujące, wywołujące poczucie winy

Czynnikami psychospołecznymi:
a)występowanie nadmiernej ilości stresu przez dłuższy okres czasu
b)urazy psychiczne, wywołane np. przez jakieś tragiczne, traumatyczne doświadczenie
c)nadużywanie substancji psychoaktywnych: alkoholu, narkotyków

Szokujące natręctwa i fobie.

Jak się okazuje człowieka mogą dopaść najrozmaitsze choroby, z którymi często sam, nie jest w stanie sobie poradzić. Istnieje wiele zaburzeń psychicznych, o których istnieniu wielu z nas nie ma pojęcia. Są to między innymi: trichotillomania czy trichofagia. Poniżej przedstawiam interesujący artykuł dotyczący tego zagadnienia.

http://supermozg.gazeta.pl/supermozg/1,91626,7187630,Szokujace_natrectwa_i_fobie.html

Choroba afektywna dwubiegunowa.

Znaczna część pacjentów szpitali psychiatrycznych i poradni zdrowia psychicznego to ludzie cierpiący na chorobę afektywną dwubiegunową. Choroba ta nie jest niczym nowym, była opisywana również przez starożytnych medyków. Ma ona pewne elementy wspólne z bardziej rozpowszechnioną chorobą - depresją. W tym przypadku jednak depresja jest tylko jednym z elementów (biegunów), na drugim biegunie znajduje się mania (hipomania) jako stan diametralnie różny od depresji. To właśnie ta dwubiegunowość czyni to schorzenie tak odmiennym i godnym poświęcenia uwagi.
Choroba afektywna dwubiegunowa (CHAD), nazywana do niedawna psychozą maniakalno - depresyjną lub cyklofrenią, nie jest chorobą o jednorodnym obrazie. Klasyczna CHAD dotyczy około 1-1,5% populacji. Jeżeli jednak uwzględnimy zaburzenia w istotny sposób podobne, nie spełniające jednak ostrych kryteriów CHAD, otrzymamy wartość sięgającą w niektórych badaniach 8-10%.
Choroby psychiczne, w tym choroba dwubiegunowa, nie są ograniczone do specyficznych grup. Wśród osób cierpiących na tą chorobę można znaleźć polityków, aktorów, wokalistów, piosenkarzy.
Choroba afektywna dwubiegunowa ze względu na bardzo różnorodny przebieg, jak i fazę w której znajduje się leczona osoba, wymaga często indywidualnego podejścia. Podstawowym narzędziem leczenia CHAD są tabletki - tak naprawdę tylko one mogą w skuteczny sposób zmniejszyć częstotliwość nawrotów oraz czas ich trwania.
W leczeniu znajdują zastosowanie preparaty należące do bardzo wielu grup, w psychiatrii mało schorzeń jest leczone preparatami tak różnorodnymi pod względem składu i działania. Logiczne jest, że inaczej leczony powinien być pacjent cierpiący na manię, a inaczej na depresję. Jednak nadal są to elementy jednej choroby, więc mają wspólny mianownik, czyli konieczność stosowania leków stabilizujących nastrój.
Typy preparatów i formy leczenia stosowane w kuracji osób cierpiących na CHAD:
  • stabilizatory nastroju;
  • leki antydepresyjne;
  • neuroleptyki;
  • leki uspokajające;
  • psychoterapia;
  • elektrowstrząsy.

Audycja poświęcona depresji.

http://www.youtube.com/watch?v=TUGY57agYUU
W „Studiu alternatywnym oprócz zagadnień związanych ze sztuką współczesną, przedmiotem refleksji są istotne problemy współczesności. W szczególności te, które dotykają człowieka, jego duszę i psychikę. W tym wydaniu Studia podjęty został temat depresji, najpoważniejszej, jak się wydaje, dysfunkcji psychicznej przełomu wieków.